Iako o župi Svete Ane nema mnogo pisanih tragova, budući da iz raznih razloga nisu sačuvani, zna se da su katolički vernici u Šapcu odavno prisutni zbog blizine granica s krajevima naseljenim većinskim katoličkim življem. Ipak, sa sigurnošću se može reći da je brojniji dolazak katoličkog stanovništva, pogotovo u Šabac, zabeležen tek posle Prvog svetskog rata. Među njima znatan broj bili su školovani stručnjaci: lekari, tehničari, mehaničari ali i različite zanatlije koje su nedostajale Šapcu.
Iako su se mise i ranije održavale u prostorijama Podrinske učiteljske škole i Kolu srpskih sestara (kako je zapisano 1926. godine), u junu 1928. godine počelo je kopanje temelja nove crkve u delu grada koji se zove Bair, blizu železničke stanice. U Šapcu tada, prema Šabačkom glasniku, nije bilo: “Ni 150 duša katoličkih”.
Svečani blagoslov i polaganje kamena temeljca obavio je 29. jula 1928. godine fra Krsta Belamarić, kanonik Beogradskog kaptola, uz asistenciju šabačkog župnika Mladena Momčinovića, prisutnog sveštenstva i zastupnika gradskih vlasti (zemljište je poklonila Šabačka opština), a svečana posveta bila je 21. oktobra 1928. Te godine osnovana je i Župa, a 3. novembra 1935. u crkvi su posvećena dva sporedna oltara sa svojim kipovima: Blažena Devica Marija i Sv. Ante Padovanski. Kipove od lipovog drveta, koji se i danas nalaze u crkvi, izradio je Dragutin Horvat iz Domžala pored Ljubljane. Posvetio ih je Petar Vlašić, konsultor Beogradske nadbiskupije. Župa je tada, kako je zapisano, imala 800 duša.
Područje župe obuhvata Šabac i kraj ispod Beograda sve do bosanske granice. Pored franjevaca, župu su vodili salezijanci, dijecezanski sveštenici, a sada sveštenici Neokatekumenskog puta. U Šapcu su delovale časne sestre milosrdnice sv. Vinka Paulskog.
